Tajemnicze ruiny.

- Co mnie obchodzi co w tym jest, latarkę dasz mi i będziesz szedł z uniesionymi łapskami. - Rzucił Martin. To co zrobił ten chłopak było upośledzone... ot tak świecić sobie po oczach... brawo kurwa, brawo. Martin zamierzał już sam wychodzić. Przygotował broń, otworzył właz i... z maszyny wymaszerowała sobie od tak Bezimienna. Czarna maszyna generała została wyłączona a on sam wskoczył na jej głowę i wycelował w rudzielca.
- Generał Armii Natychmiastowej Anihilacji Ludzkości. - Przedstawił się niebieskowłosy. Luneta jego karabinka ciągle była wymierzona w Cedrica. Martin uznał że nie ma co, jeśli pójdzie za Bezimienną to coś może najnormalniej w świecie wyskoczyć z ruin i ich zabrać, rozszarpać... cokolwiek. O wiele lepszym pomysłem było kontrolować całą sytuację z bezpiecznego punktu. Wtedy to na gorący piasek pustyni upadł różowowłosy króliczek. Prócz rudzielca nikt nie zareagował a pani mechanik ANALU weszła do hangaru!
- Kurwa. - Zaklął w myślach Martin. Zeskoczył z mecha i podszedł do rudzielca na odległość kilku metrów. Poprawił opaskę na oku i rzucił.
- Daj mi tą latarkę, pójdę za tobą. A ona... zostaw ją w jakimś cieniu. - Czy był bezwzględnym skurwielem? Nie, ale chyba starał się na takiego wyglądać.